W roku 2013 wspólnym, łączącym wszystkie spotkania w jeden „ciąg tematyczny” hasłem projektu jest pojęcie DEKONSTRUKCJI odnoszące się zarówno do poszukiwań formalnych jak i sposobu konfrontowania się z rzeczywistością zewnętrzną oraz z własnymi, wewnętrznymi uwarunkowaniami. Pierwszym gościem tegorocznej edycji projektu był Teatr Porywacze Ciał z Poznania.
Gościem drugiej części będzie TEATR AKHE z Petersburga. Grupa, założona w 1989 roku przez Maxima Isajeva, Pavla Semczenko i Vadima Vasilieva, członków słynnego teatru Borisa Poznizovskiego "Yes No", ma swoje korzenie w awangardowym ruchu artystycznym, który "eksplodował" w latach 90-tych w Petersburgu, dając początek przemianom w myśleniu o teatrze jako przestrzeni działań i eksperymentów twórczych. Artyści działali w słynnym petersburskim domu sztuki "Pushkinskaja 10", gdzie do tej pory mieści się ich siedziba. Od początku swoich autorskich poszukiwań twórczych najważniejsza była dla nich niezależność formalna, stylistyczna i gatunkowa. Ich zainteresowania koncentrowały się przede wszystkim na sztukach pięknych, sztuce performance i filmie, tworzyli "para-rytualne zdarzenia teatralne", dzięki którym zasłynęli w środowisku artystycznym Petersburga i Moskwy. Po odejściu Vadima Vasilieva (w połowie lat 90-tych), artyści zaczęli się określać jako "teatr kolektywny", zaczęli też zapraszać do współpracy profesjonalnych aktorów. W 1996 roku do zespołu ponownie dołączyła Yana Tumina, aktorka, która grała w ich wcześniejszych filmach eksperymentalnych. Od tego czasu tworzą spektakle sceniczne, uczestniczą w licznych festiwalach i projektach teatralnych, współpracują także z wieloma artystami i grupami, m.in. z Teatrem Derevo (Rosja/Niemcy), Lantaaren (Holandia), Toihaus (Austria), Slavą Poluninem (Rosja), Teatrem Formalnym (Rosja), Teatrem Project (Niemcy). Kontynuują także swoją działalność, jako malarze, designerzy, scenografowie, reżyserzy filmowi.
Sztuka Teatru Akhe, to niezwykłe połączenie happeningu, sztuk plastycznych, instalacji, wideoartu i fotografii. Często są nazywani "rosyjskim teatrem inżynieryjnym" lub "teatrem optycznym". Siebie, jako aktorów, określają mianem "operatorów przestrzeni scenicznej" główną rolę w ich przedstawieniach odgrywa bardzo precyzyjnie wykreowana rzeczywistość, składowa scenografii (czy raczej używanych na scenie przedmiotów-rekwizytów), światła, projekcji filmowych i działań aktorskich wszystkie te elementy poddane zostają eksperymentom opartym na przewrotnej interpretacji praw fizyki. Akcja dramatyczna zostaje tu zastąpiona logicznym następstwem obrazów i sytuacji. Artyści Teatru Akhe są wynalazcami autorskiego teatru syntetycznego: jednocześnie skomplikowanego, subtelnego, efektownego i poruszającego emocjonalnie.
W ramach projektu odbędą się specjalistyczne warsztaty, spotkania, prezentacje filmów, a także cztery wydarzenia artystyczne: spektakle „Mr. Carmen”, „White Cabin” oraz performatywna akcja plastyczna oraz wieczór improwizacji.
Projekt realizowany jest dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Programu Edukacja, Priorytet: Edukacja kulturalna.
PROGRAM WYDARZEŃ
24.05 godz. 19.00
„Mr. Carmen” – spektakl, spotkanie z publicznością
25.05 godz. 19.00
Finał performatywnej akcji plastycznej – ul. Zygmunta Duczyńskiego
26.05 godz. 20.00
Wieczór z filmami Teatru Akhe
27.05 godz. 19.00
„White Cabin” – spektakl, spotkanie z publicznością
28.05 godz. 19.00
„Gloria. Transit” – wieczór improwizacji. Prezentacja metod pracy.
„MR. CARMEN”
Sztuka „Mr. Carmen” przedstawia historię opartą na dziejach Carmen i Jose z noweli „Carmen” Prospera Merimee, która stała się kanwą słynnej opery Bizeta. Główną ideą spektaklu jest przedstawienie potęgi namiętności. W spektaklu niezwykle istotną rolę odgrywają światło, dźwięk i technika teatralna. Spektakl zbudowany jest w formie pojedynku. Rzeczywistość teatralna zderza się tu z rzeczywistością codzienności; tekst w formie pisanej przeciwstawiony jest tekstowi czytanemu. Bohater spotyka swoje alter ego.
Akcja zamknięta jest na niewielkiej, pustej przestrzeni, wyznaczonej cienką granicą. Przekroczenie owej granicy przynosi bohaterowi śmierć. W pragnieniu śmierci, dowodzi on jednak swojego prawa do życia. Jest kimś, kto wykreśla z tekstu Merimeego słowo „Carmen”, zastępując je imieniem „Jose”. Imieniem Carmen podpisuje swój pożegnalny list.
Występują: Maksim Isaev, Pavel Semchenko
Reżyseria: Yana Tumina
Muzyka: Vyacheslav Gaivoronskiy, Andrey Sizintsev
Światło: Vadim Gololobov
„WHITE CABIN”
„White Cabin” (Biała Kabina) jest multimedialną produkcją sięgającą do tradycji rosyjskiego filmu niemego oraz teatru cieni i przedmiotu. Wizje senne, pełne absurdalnych, natchnionych, dziwacznych i często wzruszających scen, tworzą wciągającą bez reszty, trudną i nieraz zbijającą z tropu układankę. Aktorzy stwarzają serię błazeńsko makabrycznych scen, używając produktów codziennego użytku, jak bagietka, papierosy, lina, wino, guma Hubba Bubba, pocięte na strzępy gazety, czy świece, whisky i kwiaty. I jest to prawdziwy popis działających z furią, prawdziwie szalonych, a przy tym metodycznych naukowców. „White Cabin” zdobył nagrodę Fringe Firsts na Światowym Festiwalu Sztuki w Edynburgu w 2003 roku.
Komentarze
0