Dlaczego po II wojnie światowej krematorium na Cmentarzu Centralny było nieużywane? Kto odnowił pomnik Hermanna Hakena i jaką tajemnicę skrywa pewien „majestatyczny” orzeł? Tym razem ekipa wszczecinie.tv zgubiła się na Cmentarzu Centralnym.

To największy w Polsce i trzeci w Europie cmentarz. Zaprojektował go najsłynniejszy w Szczecinie architekt - Wilhelm Meyer-Schwartau. Na jego terenie spoczywają najważniejsi szczecinianie – Niemcy i Polacy.

Szczecińska nekropolia została zaplanowana jako wielowymiarowe dzieło sztuki, przez szczecinian bardzo często Cmentarz Centralny jest określany mianem ogrodu umarłych – nazwa pasuje idealnie. Zaplanowany rozkład alejek, odpowiednie pomniki, dużo nietypowych roślin, przepiękna architektura – obejmująca bramę główną i kaplicę. Cmentarz Centralny nie jest jedynie miejscem pochówku zmarłych, to także swego rodzaju atrakcja turystyczna.

Cmentarz szczeciński jest przykładem nekropolii tzw. reformowanej, czyli zgodnej z zasadami sztuki cmentarnej, którą wprowadzono na początku XX wieku. Zgodnie z tymi zasadami nekropolia powinna być wielowymiarowym dziełem sztuki – tłumaczy Maciej Słomiński.

Ekipa portalu www.wSzczecinie.tv postanowiła zgubić się na drogach Cmentarza Centralnego wraz z Maciejem Słomińskim. Podczas spaceru nasz gość opowie m.in. o pomniku nadmurmistrza Hakena, który został prawie usunięty z cmentarza, pokaże miejsca, które zostały odtworzone na podstawie przedwojennych fotografii i wskaże grób, który jest wzorowany na rzymskich pomnikach.

 

Cmentarz Centralny (do 1945 roku – Cmentarz Główny) został założony w latach 1899-1900. Cmentarz otwarto 6 grudnia 1901 roku. Do 1903 roku - pod nadzorem architekta Wilhelma Meyera-Schwartau - zbudowano bramę główną oraz budynki administracji i kaplicę cmentarną. W latach 60. XX wieku na terenie cmentarza utworzono kwaterę zasłużonych – tutaj spoczywają m.in. Janina Szczerska, Florian Krygier i Konstanty Maciejewicz. Powierzchnia tego największego w Polsce cmentarza to ponad 167 ha.