Zapraszamy do odwiedzenia szczególnie "Gabinetu Lubinusa" z prezentowaną tam oryginalną „Wielką Mapą księstwa Pomorskiego” oraz wystawy "Czas".
Dodatkowo o godz. 12:00 oraz 15:00 po Gabinecie Lubinusa oprowadzać będzie zamkowy przewodnik. Zbiórka osób zainteresowanych o wyznaczonych godzinach wewnątrz Muzeum Zamkowego.
Eilhard Lubinus urodził się 23 marca 1565 r. w rodzinie pastora luterańskiego w Westerstede koło Oldenburga. Choć był przede wszystkim zasłużonym matematykiem oraz geografem, pozostawił po sobie ślad także w dziedzinie poezji i teologii. Najbardziej znany jest jako twórca dwóch imponujących map – „Mapy Księstwa Rugijskiego” oraz późniejszej „Wielkiej Mapy Księstwa Pomorskiego”, którą przywykło się określać mianem „Mapy Lubinusa”. Jego dzieła doczekały się wielu wydań i stanowiły podstawę, na której opierało się w swoich późniejszych pracach kilka pokoleń kartografów. Na uwagę zasługuje fakt, że przy dokonywaniu szczegółowych pomiarów Lubinus posługiwał się bardzo prostym instrumentarium. Autor słynnych map zmarł 2 czerwca 1621 r. w Rostocku. Został pochowany w tamtejszym kościele św. Jakuba.
E. Lubinusa krótki opis Pomorza i z nim związanych, godnych pamięci spraw, (fragment łacińskiego opisu znajdującego się na „Wielkiej Mapie Księstwa Pomorskiego” w tłumaczeniu Małgorzaty Cieśluk; pełny tekst dostępny jest na ekspozycji)
Swewowie, mieszkający niegdyś nad Morzem Swewskim, nadali nazwę „Pomerania” w taki sposób, jakbyś mówił Pomeer - „przy morzu", albo Pomercze, jak określają je inne ludy w języku słowiańskim, co oznacza to samo. Mapa ta pokazuje, że Pomorze rozciąga się wzdłuż brzegów Morza Bałtyckiego i Wendyjskiego, które nazywane jest również Wschodnim. Wygięte na kształt łuku, tworzy pas długi na więcej niż 60 mil. Naprzeciw niego zaś, za morzem, leżą królestwa Danii i Szwecji. Z drugiej strony natomiast kraj ten otoczony jest przez królestwo Polski i elektorat Brandenburski: od zachodu zamknięty księstwem Meklemburgii, od wschodu księstwem Prus. W wielkim błędzie więc tkwią owi geografowie, którzy przyłączali do Pomorza wszystkie ziemie leżące między Prusami i Holsztynem, bądź też samo Pomorze dodawali do marchii lub do Polski, podczas gdy jest ono państwem zależnym tylko od świętego cesarstwa od niemal już 450 lat. Było ono niegdyś o wiele dłuższe i szersze: na wschodzie bowiem sięgało do okolic Wisły i mieściło w swoich granicach zarówno miasto Gdańsk, jak i klasztor w Oliwie, ufundowany przez Książąt Pomorskich. Od południa obejmowało Marchię Wkrzańską i Nową Marchię, prowincje, które osiągają wielkość około 34 mil. Od zachodu natomiast należał do niego cały teren aż do rzeki Warnow, która oblewa Rostock.
Komentarze
0